Bizlerde adettendir ilk tanıştığın hemşerine önce kimlerden olduğunu, atasının babasının kim olduğunu sorarız.

Daha sonrada kendi ile ilgili şeyleri sorarız. Çünkü onu yakından tanımak, onunla övünmek, gurur duymak isteriz. Bende yıllar önce gurbetteki hemşerilerimize moral vermek için onlarla iletişim kurmayı düşündüm, onların sesi olmak için bir dergi çıkardım. Ve zaman içinde gördüm ki gerçekten birbirimizin sesine çok ihtiyacımız varmış…

O dönemlerde özellikle Ardahan’ lı hemşerilerimden sık sık bir isim duyardım: Saffet Kaya. Doğunun sınırından gelerek İstanbul gibi apayrı ve de “devasa” bir şehirde gücünü yüz akıyla sürdürmek bizler için çok kıymetliydi. İstanbul’ da bir sesimizin olması bizlere umut veriyordu. Daha fazlası yeni yetişen gençlerimize örnek olacaklarını biliyorduk…

Ve yanılmamışız… Gerçekten hemşehricilik bize o yıllarda çok teselli verdi. İşte o dönemlerde tanıştık Saffet Kaya ile. Röportaj yapmak için randevu istediğimde “iş yerime buyurun” dedi. Röportaj yaparken genç yaşına rağmen dimdik duran kişiliği ve nezaketi ile dikkatimi çekti. Sözünün eri, idealleri olan bir insan izlenimi bıraktı bende. Bir süre sonra Saffet Kaya genel seçimde milletvekili adayı gösterilmişti. İçimden “çok iyi bir aday belirlemişler” diye düşündüm.

Zaman içinde gördüm ki; Saffet Kaya bir politikacıdan öte bir devlet adamı ciddiyeti ve özverisiyle çaba sarf etmeyi ilke edinmişti. Örneğin; gittiğimiz bir sınır köyünde köy muhtarı “hoş geldiniz” diyerek Saffet Bey’ e sarıldı ve “biliyor musunuz bu köye şimdiye kadar bir kaymakam, bir nahiye müdürü bile gelmedi.

Sizden Allah razı olsun hepimizin yüzünü güldürdünüz” dedi. Köylerde analar bacılar kendi elleriyle ona ikramda bulunurken “bunları senin için pişirdim yemezsen küserim oğul” dediler. Yine bir köyde bir grup çocuk çaputtan top yapmış oynuyorlardı. İçlerinden birisi bizi görünce “ola ola Saffet Kaya geldi, ben gidirim” diye bağırınca topunu alan koştu Saffet Bey’ in yanına. Birbirlerine yaslanarak onu izlemeye başladılar.

Daha sonra Saffet Bey onları etrafına topladı, kaçıncı sınıfa gittiklerini, okuldaki eksiklerini, beklentilerini sorarak dakikalarca sohbet etti, notlar aldı. Eminimki gerekeni yapmak içinde çabaladı. Çıldır, Göle, Posof, Hanak köylerinde örnek olacak o kadar şeye şahit oldum ki her seferinde sayfalar dolusu yazılar yazacak dokümanla İstanbul’ a dönüyordum. Şimdilik sizlerle aklıma ilk gelen birkaç satırı paylaştım.

Saffet Kaya’ nın adı geçtiğinde aklıma ilk gelen memleketinde hemşehrileriyle nasıl bir bütün olduğunun anılarıdır. Dilerim bu güzel ve insani duyguları tüm hemşehrilerim yaşasın ve yaşatsın.

TÜRKAN NARİN-KONUK YAZAR